Το θεατρικό έργο ‘Νικολέτα Νομικού Συγγρού: Ο Ανδρέας μου’ στο θέατρο Απόλλων

Σκηνοθεσία: ΣΙΜΟΣ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

Εικαστική Επιμέλεια: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗ

Μουσική: ΝΕΝΑ ΒΕΝΕΤΣΑΝΟΥ

Φωτισμοί: ΑΚΗΣ ΣΑΜΟΛΗΣ

Παραγωγή: VAULT Theatre Plus

Ερμηνεία: ΙΩΑΝΝΑ ΓΚΑΒΑΚΟΥ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΑΤΖΙΑΣ (σε video προβολή)

Λίγα λόγια για την παράσταση:

Το θεατρικό έργο – μονόλογος ‘Νικολέτα Νομικού Συγγρού: Ο Ανδρέας μου’ γράφτηκε στα πλαίσια μιας ομάδας παραστάσεων με γενικό τίτλο ‘Ο Γιός μου ο…’ στις οποίες, μητέρες σημαντικών προσωπικοτήτων της Ελλάδας μιλούν για τη ζωή τους και τους διάσημους γιούς τους. Παρουσιάστηκε με επιτυχία στο θέατρο Vault από τις 11 Νοεμβρίου 2017 έως τις 7 Ιανουαρίου 2018 και τώρα οργανώνει περιοδεία ανά την Ελλάδα.

ΥΠΟΘΕΣΗ

Η Νικολέτα Νομικού-Συγγρού σε ηλικία 13 ετών, παντρεύεται τον Δομένικο, γιατρό σπουδασμένο στο Παρίσι και 21 χρόνια μεγαλύτερό της. Η επανάσταση στη Χίο ενάντια στους Τούρκους κατακτητές και η απάντηση των Οθωμανών με την καταστροφή του νησιού το 1822, αναγκάζει την οικογένεια, που χάνει όλη την περιουσία της, να ξεκινήσει μια περιπλάνηση από Άνδρο, Τήνο και Σύρο μέχρι Κωνσταντινούπολη και Ταϊγάνι της Ρωσίας. Με τη σκληρή δουλειά του Δομένικου αποκτούν οικονομική ευχέρεια και φήμη. Η Νικολέτα φέρνει στον κόσμο δύο παιδιά, το Γιώργο, που μέλλει να ζήσει μόνο 28 χρόνια, και τον Ανδρέα με τον οποίο συνδέεται με μια σχέση «μητέρας διευρυμένων καθηκόντων» όπως λέει η ίδια.

Ο Ανδρέας Συγγρός θεωρείται ο μεγαλύτερος εθνικός ευεργέτης, αλλά και μια από τις περισσότερο αμφιλεγόμενες και πολυσυζητημένες προσωπικότητες της Ελληνικής κοινωνίας του 19ου αιώνα. Ξεκινώντας τη σταδιοδρομία του στα 15 ως βοηθός λογιστή σε μία εμπορική επιχείρηση της Κωνσταντινούπολης, κατορθώνει σε ηλικία 24 ετών να γίνει ένας από τους πλουσιότερους εμπόρους και αργότερα ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους σε όλον τον κόσμο, δημιουργώντας τράπεζες σε Ελλάδα και Κωνσταντινούπολη, εισάγοντας τον καπιταλισμό και την έννοια του χρηματιστηρίου στην Ελλάδα. Η ανάμειξή του στην υπόθεση των μεταλλείων του Λαυρίου το 1871, μετά από απαίτηση του Βασιλιά Γεώργιου, η έκδοση μετοχών της εταιρίας που τα εκμεταλλευόταν και η διάδοση ότι τα μεταλλεύματα εκεί περιέχουν χρυσό, γίνεται η αιτία οικονομικής καταστροφής πολλών Ελλήνων (μεταξύ όλων και του Εμμανουήλ Ροΐδη) και πυροδοτεί βέλη ενάντια στο όνομα και την προσωπικότητά του. Τα Λαυρεωτικά γίνονται η αιτία για την πρώτη μεταφορά πλούτου από τα μικρά και μεσαία κοινωνικά στρώματα προς την πλουτοκρατία και οδηγούν στην πρώτη χρεοκοπία της νεότερης Ελλάδας (το περίφημο «Δυστυχώς επτωχεύσαμε» του Τρικούπη). Αργότερα παντρεύεται και στο τέλος της ζωής του, τόσο ο ίδιος, όσο και η γυναίκα του διαθέτουν ολόκληρη σχεδόν την περιουσία τους σε αγαθοεργίες και θέτουν την υπόλοιπη στη διάθεση του ελληνικού κράτους. Η παράσταση παρακολουθεί την πορεία της οικογένειας Συγγρού σε μία ταραγμένη, μεταβαλλόμενη εποχή της Ελληνικής ιστορίας, βουτάει βαθιά στην ψυχή της ηρωίδας και ανιχνεύει τη συμβολή της στη διαμόρφωση της προσωπικότητας του επιφανούς γιού της.

Η ΙΩΑΝΝΑ ΓΚΑΒΑΚΟΥ

Η Ιωάννα Γκαβάκου είναι απόφοιτος της σχολής του Εθνικού Θεάτρου και του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (θεατρολογία). Έχει συνεργαστεί με σημαντικούς σκηνοθέτες του θεάτρου και του κινηματογράφου Κάρολο Κουν, Μιχάλη Κακογιάννη, Μίνο Βολανάκη, Νίκο Νικολαΐδη, Λεωνίδα Τριβιζά, Κώστα Μπάκα κ.α. Έχει παίξει σημαντικούς ρόλους, ενδεικτικά, τη Γρούσσα στο «Κύκλο με τη Κιμωλία» του Μ. Μπρέχτ, Κασσάνδρα στις «Τρωάδες» του Ευριπίδη, Τιτάνια στο «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας» του Σαίξπηρ, Βερόνικα στο «Σπίτι της Βερόνικας» του Άιρα Λέβινγκ, Κλυταιμνήστρα στο «Γράμμα στον Ορέστη» του Ιάκωβου Καμπανέλλη κ.α. Για περίπου δέκα χρόνια έζησε στις Ηνωμένες Πολιτείες και συνεργάστηκε με επαγγελματικά Αμερικανικά Θέατρα στην Ουάσινγκτον και τη Νέα Υόρκη όπου απέσπασε και εξαιρετικές κριτικές από τον έγκυρο αμερικανικό τύπο Washington Post, Review magazine κ.α παίζοντας με το Scena Theater, την Washington Shakespeare company, το Strawberry festival κ.α. μερικοί από τους ρόλους που έπαιξε στις Ηνωμένες Πολιτείες, Κλυταιμνήστρα στην «Ηλέκτρα» του Ευριπίδη, Κονστάνς στη «Τρελλή του Σαγιό» του Ζαν Ζιροντού, Εκάβη στις «Τρωάδες» του Ευριπίδη, τη Mrs. Death στο «Μein Kampf» G.Tabori, την Ηλέκτρα στον «Ορέστη» του Ευριπίδη κ.α. Έχει παίξει επίσης στη τηλεόραση και το κινηματογράφο. Στη «Φόνισσα» ταινία βασισμένη στο διήγημα του Α. Παπαδιαμάντη σε σενάριο και σκηνοθεσία Στέλλας Αρκέντη έπαιξε το ρόλο της Φόνισσας, στο «Εγώ ο Γιαννούλης Χαλεπάς» ταινία σε σενάριο και σκηνοθεσία Στέλλας Αρκέντη, έπαιξε το ρόλο της Ειρήνης, μητέρας του Γιαννούλη Χαλεπά κ.α. Την άνοιξη του 2017 έπαιξε στο θέατρο Αλκμήνη στο «Ημερολόγιο Επιστροφής» , το ρόλο της Μαρίας Τσισκάκη-Γαλιατσάτου, θεατροποίηση του βιβλίου «Ελληνίδες σε Ναζιστικά Στρατόπεδα» της Μαρίας Τσισκάκη- Γαλιατσάτου.

Ο ΣΙΜΟΣ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και θέατρο στο Παλέρμο της Ιταλίας, από μέλη του Piccolo Teatro του Μιλάνου. Σκηνοθετεί, σκηνογραφεί και συμμετέχει ως ηθοποιός σε παραστάσεις από το 1987. Έχει διασκευάσει κλασικά έργα για παιδικό θέατρο και έχει γράψει, μεταφράσει και διασκευάσει αρκετά θεατρικά έργα. Ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Θεάτρου «Προσωπείο» εργάστηκε στις παραγωγές της και σε παραγωγές άλλων. Ξεχωρίζουν: «Η Σάλπιγγα του Αγγέλου» του Χρήστου Ναούμ στο θέατρο Ελυζέ, «Το Κορίτσι του Μόλου» του Γ. Φραγκούλη στο θέατρο Vault, το «Παιχνίδι των Δράκων», επίσης του Γ. Φραγκούλη στο θέατρο Eliart, «Ιστορίες Επιλεκτικής Μνήμης» των Γιώργου Ποτίδη και Rupert Bruck στο Σύγχρονο Θέατρο, ο «Χαρτοπαίχτης» του Μ. Χουρμούζη στο Θέατρο κάτω από τη Γέφυρα. «Κλάξον, τρομπέτες και Πλάκες» του Ντάριο Φο στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Γράφει (μαζί με τον Γ. Ποτίδη) και σκηνοθετεί την παράσταση bar-theatre «Δέκα Λεπτά Διάλειμμα». Σε συνεργασία με την Όπερα Νέων και την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών σκηνοθέτησε την όπερα του Donizzeti «Ρίτα» (μουσική διεύθυνση Α. Καλκάνης) και σε συνεργασία με την Καμεράτα και το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, την οπερέτα του Holst «Η Ιδέα» (μουσική διεύθυνση Νίκος Βασιλείου, πρώτη παρουσίαση στην Ελλάδα). Έγραψε και σκηνοθέτησε για λογαριασμό της Όπερας Νέων την μουσική παράσταση «Μιφασόλασι ρε Υφεση» μετά από παραγγελία του ραδιοφωνικού σταθμού Αθήνα 984, για τη συμπλήρωση 25 ετών από τη λειτουργία της ελεύθερης ραδιοφωνίας στην Ελλάδα. Ασχολήθηκε και με τον κινηματογράφο και την τηλεόραση ως σκηνογράφος – ενδυματολόγος και ηθοποιός.